ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ Στάσις Β΄

Χαιρετισμοί του Η΄ Οίκου

«Χαίρε αμνού και ποιμένος Μήτηρ».

Ποιός ανθρώπινος νους είναι ικανός να κατανοήσει το μέγα τούτο μυστήριο;

Ποιά ανθρώπινη γλώσσα δύναται να εξηγήσει το ασύλληπτο και αδιανόητο τούτο θαύμα;

Αγαπητοί μου αδελφοί, μόνο αν καλέσουμε εν μέσω ημών τον Άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας, θα μπορέσουμε δια του στόματός του και διαμέσου της γραφίδος του, να εκθέσουμε τα «άρρητα - ρήματα», που αφορούν την Θεοτόκο.

§          Είναι η μητέρα του αμνού, που οδηγήθηκε στη σφαγή και θυσιάστηκε για την σωτηρία των ανθρώπων.

§          Είναι η μητέρα του Ανθρώπου, που εκουσίως οδηγήθηκε στον θάνατο.

§          Αλλά, είναι και η μητέρα του Θεού-ποιμένος και οδηγού-Σωτήρος.

§          Στο πρόσωπό της συντελούνται ταυτόχρονα και τα δύο αυτά δύσληπτα γεγονότα. Δηλαδή, μητέρα Θεού και Ανθρώπου.

Πολλοί, κατά καιρούς, αμφισβήτησαν την Θεοτοκία της Παναγίας μας. Όπως ο Άρειος, ο Ευνόμιος, ο Νεστόριος.

Η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος όμως, το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, υπό την προεδρία του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, επικύρωσε το Ορθόδοξο Θεολογικό Δόγμα, ότι η Παναγία είναι και Θεοτόκος. Είναι μητέρα του Θεού και του Ανθρώπου, συγχρόνως.

Γι αυτό βοώμεν:  «Χαίρε παραδείσου θυρών ανοικτήριον».

·          Ο παράδεισος είναι η λαχτάρα και ο πόθος κάθε ανθρώπινης ψυχής. Δεν μπορούσε όμως να πραγματοποιηθεί ο μεγάλος αυτός πόθος προ Χριστού.

·          Ο άνθρωπος αναζητούσε τον Θεό, ευθύς αμέσως μετά την έξοδό του από τον παράδεισο. Περιπλανήθηκε, καταπονήθηκε, βασανίστηκε, χάθηκε. Διαψεύστηκε από τα είδωλα και τους ψεύτικους θεούς. Πλανεύτηκε από φιλοσοφίες και μύθους.

·          Ο Θεός όμως ως φιλάνθρωπος, απήλλαξε από το σκοτάδι και από την μάταιη αυτή αναζήτηση τους ανθρώπους. Πώς;

·          Την απάντηση μας την δίνει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος: «εξαπέστειλε τον Υιόν αυτού γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβομεν».

·          Κατ’ αυτόν τον τρόπο, με την γέννηση του Χριστού, η Παναγία μας ανοίγει τον παράδεισο και ταυτόχρονα γίνεται η καταφυγή και η άμυνά μας στους αόρατους εχθρούς.

«Χαίρε αοράτων εχθρών αμυντήριον».

·         Η ζωή μας, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι ένας διαρκής και ακατάπαυστος πόλεμος εναντίον του αοράτου εχθρού, του αρχέκακου δαίμονος.

·         Είναι εχθρός αφανής και ύπουλος.

·         Δεν είναι ορατός, γιατί η φύση του είναι πνευματική.

·         Δεν τον βλέπουμε, δεν τον υποψιαζόμαστε.

·         Είναι αντίπαλος σκληρός και αδυσώπητος.

·         Αδίστακτα μάχεται και κτυπά καταχθόνια την ψυχή μας, με απόλυτο σκοπό να την κερδίσει και να την οδηγήσει στην κόλαση.

·         Το μοναδικό του όπλο είναι η δική μας αμαρτία και γι αυτό, εκεί επιθυμεί να μας κυλίσει.

·         Πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση και η άμυνά μας να μην μετριάζεται ποτέ.

·         Όμως, σ’ αυτόν τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι. Εμείς, οι ορθόδοξοι χριστιανοί, έχουμε την ισχυρότερη βοήθεια: την Κυρία Θεοτόκο.

·         Είναι το άσυλο και το κρησφύγετό μας.

«Χαίρε των αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος».

Η Θεοτόκος προσδίδει θάρρος και δύναμη στους αθλοφόρους και νικητές της πίστεώς μας. Όσοι αγωνίστηκαν για την υπεράσπιση του ονόματός της και αψήφησαν την ζωή τους, είχαν την Παναγία ως πηγή δύναμης, ως ηθικό στήριγμα και παντοτινό συμπαραστάτη.

«Χαίρε, δι’ ης εγυμνώθη ο Άδης  χαίρε δι’ ης ενεδύθημεν δόξαν».

·         Από την Παναγία μας ξεκίνησε η καθαίρεση του Άδη και επλανήθη ο Σατανάς.

·         Η επίσκεψη του Χριστού στο σκοτεινό καταγώγιο του Άδη είχε σαν αποτέλεσμα την νέκρωση του θανάτου. Ο θάνατος ήταν επακόλουθο της προγονικής παραβάσεως.

·         Τώρα οι άνθρωποι μπορούν να γευθούν ξανά την δόξα του παραδείσου.

·         Ενδεδυμένοι τούτη την δόξα δεν είναι πλέον γυμνοί και απόβλητοι του παραδείσου, αλλά επαναπατρισμένοι κάτοικοι της επικράτειάς τους.

Χαιρετισμοί του Ι΄ Οίκου

«Χαίρε αυγή μυστικής ημέρας».

Στη γαστέρα της Παναγίας ρόδισε η αυγή της μυστικής ημέρας. Η μυστική ημέρα που διαδέχθηκε την ζοφώδη νύχτα.

Είναι μυστική η ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, γιατί ενώ συντελείται το υπέρτατο αυτό κοσμοϊστορικό γεγονός, διαλανθάνει της προσοχής της ανθρωπότητος.

Η ημέρα του Ευαγγελισμού είναι μια μέρα θεσπέσια, θεία, περίοπτη. Παραμένει όμως κρυφή από τους ανθρώπους. Το μυστήριο της θείας οικονομίας παίρνει σάρκα και οστά, αφανώς, μυστικώς αλλά ακραιφνώς, αδόλως.

«Χαίρε τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής».

·         Και, ώ των θαυμάτων Σου Κύριε, ο τύραννος που βασάνιζε την ανθρωπότητα, χάνει την εξουσία του.

·         Ο απάνθρωπος τύραννος που αποκλειστικό του μέλημα ήταν να οδηγήσει τους ανθρώπους στην απώλεια, αφοπλίζεται.

·         Ο άρχοντας του κόσμου τούτου του απατεώνος.

·         Ο μισάνθρωπος απολύει την κυριαρχία του, εκβάλλεται και διώκεται.

·         Αποκτά την θέση που του αξίζει στην αιώνια τιμωρία.

«Χαίρε κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν».

Η Θεοτόκος γέννησε τον φιλάνθρωπο Κύριο ημών Ιησού Χριστόν. Δηλαδή, δια μέσου Αυτής φανερώθηκε το ένα από τα 3 πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, που είναι η ενσάρκωση της φιλανθρωπίας.

«Χαίρε η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας».

Η έλευση του φιλανθρώπου Θεού γίνεται η αιτία, για να λυτρωθεί η ανθρωπότητα από τις βάρβαρες θρησκείες.

·         Αυτές που ζητούσαν ανθρώπινο αίμα, για να ικανοποιηθούν.

·         Αυτές που απαιτούσαν εξιλαστήρια θύματα, για να αποζημιωθούν.

·         Αυτές που κρατούσαν τους ανθρώπους δέσμιους στο σκότος της αβύσσου.

·         Μόνο η έλευση του Κυρίου, μας απαλλάσσει από τέτοιες δοξασίες και κανιβαλισμούς.

·         Η θυσία που μας ζητείται είναι αναίμακτη, προς τέρψιν της ψυχής μας, αλλά και του ανθρωπισμού μας.

·         Θυσιάζουμε και απαρνούμαστε την κακία, στα πόδια του Χριστού.

·         Να, ποια θρησκεία βοήθησε τον άνθρωπο να αναδυθεί από τον βάλτο της αμαρτίας.

«Χαίρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα».

§         Η ανθρωπότητα όμως απαλλάχθηκε και από την πυρολατρεία.

§         Η πυρολατρεία ήταν μια μορφή ειδωλολατρίας, με ευρεία διάδοση στους ανατολικούς κυρίως λαούς, κατά τους χρόνους της Θείας Ενανθρωπήσεως.

§         Χάρη στην Παναγία μας, λυτρωθήκαμε και από αυτήν την προσκόλληση και τον σκοταδισμό στον οποίο μας οδηγούσε.

«Χαίρε πιστών οδηγέ σωφροσύνης  χαίρε πασών γενεών ευφροσύνη».

·         Η σωφροσύνη είναι μία ισορροπημένη και αρμονική λειτουργία των σωματικών και πνευματικών επιθυμιών του ανθρώπου, με βάση το θέλημα του Θεού.

·         Στην Θεοτόκο η σωφροσύνη βιώθηκε στον υπέρτατο βαθμό, που μπορεί ένα πλάσμα κτιστό και πεπερασμένο να την βιώσει.

·         Η φύση της ήταν ήρεμη, χωρίς να την σαλεύουν τα άγρια πάθη της αμαρτίας, χωρίς τις θύελλες των άτακτων επιθυμιών και ορμών, που ταράζουν κάθε άλλο ανθρώπινο όν.

·         Σε μια τέτοια φύση καθαρή και άμωμη ευδόκησε να κατοικήσει ο Θεός.

·         Η Υπεραγία μας οδηγεί στη σωφροσύνη, τόσο με το παράδειγμά της, όσο και με την απαράμιλλη χάρη της.

·         Όλοι οι άνθρωποι από κάθε γενεά, οφείλουμε στην Θεοτόκο απεριόριστη ευγνωμοσύνη. Έγινε η αιτία της χαράς, της αγγαλίασης και της ευφροσύνης μας. Δικαιολογημένα όλες οι γενεές των ανθρώπων αναφωνούν:

 «Χαίρε  Νύμφη ανύμφευτε».