Πριν αναλύσουμε τον ρόλο των αγίων στη ζωή της Εκκλησίας μας, πρέπει πρώτα να αναθυμηθούμε τι είναι Εκκλησία. Πολλοί λανθασμένα πιστεύουν, πιθανώς από δυτικές επιρροές, πως είναι ένα πνευματικό καθίδρυμα ή ένας οργανισμός ή και θεσμός, όπως πολλές φορές ακούγεται. Σύμφωνα όμως με τον Απ. Παύλο, η Εκκλησία είναι το Θεανθρώπινο Σώμα του Χριστού και οι πιστοί είναι μέλη αυτού του Σώματος. «Ὑμεῖς δὲ ἔστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους» (Α΄ Κορ. ιβ΄, 27).
Επεξηγώντας τούτο το λόγο του Απ. Παύλου και διευκρινίζοντας ποιοί άνθρωποι θεωρούνται μέλη του Σώματος του Χριστού, ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος λέει ότι χριστιανοί είναι οι βαπτισμένοι και οι έχοντες βαθειά πίστη, ζώντας οργανικά ενωμένοι με την Κεφαλή (τον Χριστό), μετέχοντας στα μυστήρια της Εκκλησίας. Αυτοί και μόνον αυτοί μπορούν να φθάσουν στη θέωση. Οι άγιοι της Εκκλησίας μας είναι τα γνήσια μέλη του Σώματος του Χριστού, που έφθασαν στη θέωση και χαριτώθηκαν με θείες αποκαλύψεις, τέτοιες που ούτε ο ίδιος ο Χριστός δεν μάς αποκάλυψε. Και δεν το έπραξε, γιατί ήθελε και τα μέλη του Σώματός Του να τύχουν τέτοιας δωρεάς. Εδώ πρέπει να αποσαφηνίσουμε ότι οι άγιοι δεν ήταν αναμάρτητοι, αλλά απόλυτοι γνώστες της αμαρτωλότητας τους.
Οι άγιοι λοιπόν έφθασαν στη θέωση, έγιναν φορείς της θείας αποκαλύψεως και οι γνήσιοι εκφραστές του θείου θελήματος, το οποίο δηλώθηκε από τους ίδιους, χωρίς κάποιες φορές να προϋπάρχει αντίστοιχη βιβλική διδασκαλία.
Άγιοι γράφουν τα Ευαγγέλια, άγιοι καθορίζουν τον κανόνα της Αγίας Γραφής, άγιοι ερμηνεύουν και επεξηγούν τα νοήματα του Ευαγγελίου, άγιοι καθορίζουν ποιά διδασκαλία εκφράζει την θέληση του Χριστού και ποιά όχι. Απόρριψη των αγίων όπως π.χ. κάνουν οι προτεστάντες είναι και απόρριψη του θείου θελήματος, δηλαδή άρνηση του Χριστού.
Άγιοι δεν έπαψαν ποτέ να υπάρχουν στην Εκκλησία. Εφόσον η Εκκλησία είναι ο ζωντανός θεανθρώπινος οργανισμός, που εμπνέεται και καθοδηγείται από τον Χριστό, που είναι η Κεφαλή της και κατευθύνεται από το Άγιο Πνεύμα, δεν πεθαίνει ποτέ. Άρα πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν άγιοι, εφόσον σκοπός της Εκκλησίας είναι ο αγιασμός των πιστών. Πολύ εκφραστικά, τούτο το αναφέρει ο Απ. Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή του. «Καὶ αὐτὸς (ο Χριστός) ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν, οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Εφεσ. δ΄, 11-13).
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι άγιοι καθοδηγούν τους πιστούς στον ορθό δρόμο. Γι’ αυτό όταν οι αγιορείτες πατέρες, έχοντας συνείδηση τούτου του σκοπού και ζώντας την ίδια εμπειρία με τους προ αυτών πατέρες, έγραφαν στον αγιορείτικο τόμο, ο οποίος σαφώς εκφράζει την θεολογία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: «Ταῦτα ὑπὸ τῶν Γραφῶν ἐδιδάχθημεν. ταῦτα παρὰ τῶν ἡμετέρων Πατέρων παρελάβομεν. ταῦτα διὰ τῆς μικρὰς ἔγνωμεν πείρας» (Φιλοκαλία εκδ. Παπαδημητρίου τόμος Δ΄, σελ. 192). Δηλαδή, η εμπειρία των Προφητών, των Αποστόλων, των Αγίων, των Πατέρων μπορεί να γίνει κτήμα του κάθε πιστού, που φθάνει σε κάποιο βαθμό καθάρσεως.
Η Εκκλησία είναι πάντα νέα και δυναμική. Οι πιστοί δεν παραλαμβάνουμε την Παράδοση αυτή εξωτερικά (π.χ. διαβάζοντας τα κείμενα των αγίων), αλλά μυστηριακά δια της ενώσεως μας με τον Χριστό και της μεθέξεως μας στο Άγιον Πνεύμα. Οι άγιοι που ενώθηκαν με τον Χριστό είναι οι φορείς της Παραδόσεως και οι εκφραστές της αλήθειας, όπως αυτή εκφράστηκε στις οικουμενικές συνόδους.
(Συνεχίζεται…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου