Οι Τρείς Ιεράρχες και η Ελληνική Παιδεία

Αφιέρωμα στη μνήμη των Τριών Ιεραρχών για το σπουδαίο έργο τους να συνδέσουν την Ελληνική Παιδεία με τον Χριστιανισμό.

Part 1

 

Part 2

Κρίση: Οικονομική ή πνευματική;

Κρίση. Μια λέξη τόσο μικρή που όμως πρωταγωνιστεί πλέον στα χείλη όλων των Ελλήνων, τόσο στα χείλη ανθρώπων ισχυρών με εξουσία όσο σε ανθρώπους απλούς φτωχούς ανυποψίαστους μέχρι χθες. Και φυσικά τη λέξη αυτήν ακολουθούν τα χιλιάδες ερωτήματα που έχουν κυριεύσει τις σκέψεις μας. Που οφείλεται αυτή η κρίση; Πως φτάσαμε στην χρεοκοπία; Γιατί η χώρα μας πρέπει να δανειστεί αμύθητα χρηματικά ποσά με αποτέλεσμα να γίνει υπόδουλη σε τοκογλύφους; Οι πιο συχνές απαντήσεις που δίνονται είναι ότι για όλα ευθύνονται οι πολιτικοί που είναι κλέφτες απατεώνες ή έστω ανίκανοι. Άλλοι λένε ότι φταίει η γενική διαφθορά που επικρατεί στην Ελλάδα κι άλλοι μιλάνε για έλλειψη οικονομικών πόρων… Μπορεί να έχετε ακούσει και χιλιάδες άλλες απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά. Παρακάτω θα ακολουθήσει μια διαφορετική προσέγγιση του θέματος υπό το ορθόδοξο όμως πρίσμα.

Κοιτώντας πίσω στο πρόσφατο παρελθόν αυτής της χώρας μπορούμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις πάνω στην ελληνική κοινωνία. Οι Έλληνες έχουν αποτραβηχτεί απ’ το Χριστό και την εκκλησία. Έχουν εγκαταλείψει αξίες και ιδανικά όπως η πατρίδα και η οικογένεια. Ιδέες ασκητικές όπως η αυτάρκεια και η ακτημοσύνη δεν έχουν καμιά θέση πουθενά καθώς θεωρούνται ξεπερασμένες. Όλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (τηλεόραση, εφημερίδες κα) προβάλουν και προωθούν έναν τρόπο ζωής τελείως ανήθικο με μοναδικές αξίες το χρήμα, την δόξα και την κατανάλωση. Αποτέλεσμα: όλοι πέφτουμε θύματα αυτής της προπαγάνδας, θεοποιούμε τον πλούτο, την απόκτησή περιττών αγαθών και υιοθετούμε λανθασμένα πρότυπα.

Εξυμνούμε τους ανθρώπους που κατάφεραν να γίνουν γρήγορα και εύκολα διάσημοι και πλούσιοι και φυσικά θέλουμε να τους μιμηθούμε. Σ’ αυτήν την παγίδα πέφτουμε και βγάζουμε από την ζωή μας τον Χριστό. Ούτε κουβέντα για τα θεία, ούτε λόγος για μίμηση αγίων. Τα δήθεν μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια περιέχουν στο πρόγραμμα τους άπειρες εκπομπές με θέματα όπως τη μόδα, το φαγητό, τα τυχερά παιχνίδια εξευτελίζοντας την εκκλησία και τις παραδοσιακές αξίες. Κι όμως υποτίθεται ότι οι περισσότεροι Έλληνες είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί. Γιατί δεν υπάρχει ούτε μία εκπομπή με θεολογικό περιεχόμενο; Επειδή ‘‘δεν πουλάει’’ θα απαντήσουν οι αρμόδιοι. Και φυσικά δεν πουλάει γιατί δεν ενδιαφερόμαστε πλέον για τα θεία. Προτιμούμε τη δόξα, το χρήμα, το κουτσομπολιό και τον εξευτελισμό της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Μετά λοιπόν από αυτήν την μικρή αναδρομή μπορούμε να κάνουμε μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση: Πριν την οικονομική κρίση στη χώρα μας ήρθε προ πάντων η πνευματική κρίση. Ας θυμηθούμε τους Έλληνες του 1821. Πριν την επανάσταση προηγήθηκε η πνευματική ανάσταση του έθνους και η πνευματική προκοπή. Προηγήθηκαν ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο άγιος Νικόδημος, ο Νεκτάριος Τέρπος, ο Αθανάσιος Πάριος… Αυτοί και άλλοι πολλοί αφύπνισα πνευματικά τους Έλληνες και έπειτα ακολούθησε η πολεμική εξέγερση. Έτσι οι Έλληνες επαναστάτησαν πρώτα για ‘‘του Χριστού την πίστην την τελείαν και κατόπιν της πατρίδος την ελευθερίαν.’’ Στην εποχή μας συνέβη το αντίθετο πρώτα πνευματική και έπειτα οικονομική κρίση.

Ως αποτέλεσμα αυτής της πνευματικής κρίσης που μας διακατέχει μπορούμε να δεχτούμε και την κρίση στην πολιτική ζωή του τόπου. Αποδεχτήκαμε και ενισχύσαμε ανήθικους και άπληστους πολιτικούς, προδότες. Εμπιστευτήκαμε την πατρίδα μας σε ανθρώπους χαμηλού επιπέδου μόνο και μονό επειδή ήταν γνωστοί και επώνυμοι. Κι όλα αυτά για το προσωπικό μας όφελος όπως πχ μια θέση στο δημόσιου κα… Συνεπώς δεν μας ενδιέφερε ο πολιτικός που ψηφίζαμε να είναι χριστιανος, ορθόδοξος, ηθικός ή έστω πατριώτης. Έτσι κι αυτοί με την σειρά τους δεν ενδιαφέρθηκαν για την εκκλησία, την πατρίδα και το κοινό καλό. Αφαίρεσαν τα θρησκευτικά απ’ τα σχολεία, προσπαθούν να εκδιώξουν την ελληνική γλώσσα, μετέτρεψαν την Ελλάδα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων μουσουλμάνων, δέχονται παθητικά προκλήσεις των γειτονικών χωρών χωρίς αντίδραση και το χειρότερο απ’ όλα ξεπούλησαν την χώρα μας σε διεθνείς οργανισμούς αφού την κατέκλεψαν πρώτα οι ίδιοι.

Αλλά ακόμα κι ως χριστιανοί δεν ενδιαφερθήκαμε ποτέ ποιοι είναι οι εκκλησιαστικοί ταγοί, ποιοι είναι επίσκοποι και ποιοι πατριάρχες (του νέου ημερολογίου) που ξεπουλούν κι αυτοί την πίστη μας στους αιρετικούς. Για όλους αυτούς εμείς ευθυνόμαστε, εμείς τους εκλέξαμε, εμείς και τους ανεχόμαστε κι εμείς τους επιτρέπουμε να ξεπουλάν τα ιερά και τα όσια. Ας μην παραπονιόμαστε λοιπόν. Έχουμε τους ταγούς που μας αξίζουν.

Συνοψίζοντας, η λύση στα προβλήματα μας, όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, θα βρεθεί μόνο αν ξαναβρούμε την επαφή μας με τον Χριστό. Αν κριτήριο μας είναι ο Θεάνθρωπος κι όχι ο άνθρωπος.