Χαιρετισμοί του Α΄ Οίκου
«Χαίρε, δι’ ης η χαρά εκλάμψει
χαίρε δι’ ης η αρά εκλείψει».
§ Η ανθρωπότητα ήταν βυθισμένη στην δυστυχία των ατέρμονων παραπτωμάτων της. Ζοφερό έμοιαζε το μέλλον της.
§ Όμως, ώ των θαυμάτων Σου Κύριε!
§ Η απροϋπόθετη αγάπη του Θεού ευδόκησε στο πρόσωπο της Παναγίας και άλλαξε άρδην την σκοτεινή εικόνα.
§ Ο Λόγος σαρξ εγένετο και ανεκλάλητη χαρά και ελπίδα πλημμυρίζει την ανθρωπότητα.
§ Η κατάρα εξαλείφεται. Η αμαρτία συγχωρείται. Η λύπη μετατρέπεται σε χαρά. Η απελπισία σε ελπίδα.
§ Ο ίδιος ο Χριστός μας διαβεβαίωνε: «Χαράν την εμήν δίδωμι υμίν και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών».
«Χαίρε του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις
χαίρε, των δακρύων της Εύας η λύτρωσις».
t Η προαναφερθείσα χαρά δεν αφορά μόνον τους ζωντανούς, αλλά και τους κεκοιμημένους.
t Ο Χριστός καταλύει τον θάνατον. Ανακαλεί και εξάγει από τον Άδη, τον Αδάμ. Λυτρώνει την Εύα από τα δάκρυα της μεταμέλειας. Τους επαναφέρει στην παραδείσια κατάσταση.
t Και η Θεοτόκος πρωταγωνιστεί σε όλο αυτό το θαυμαστό σχέδιο. Είναι το σκεύος εκλογής και η ελπίδα του κόσμου.
«Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς».
§ Η πεπερασμένη ανθρώπινη διάνοια αδυνατεί να κατανοήσει το μέγα μυστήριο του θεομητορικού θαύματος. Χρεοκοπεί εμπρός στο γνόφο της θεότητας.
§ Επιζητεί την Χάρι του Θεού για την κατανόηση των αρρήτων, για την διάνοιξη των οφθαλμών.
§ Επιζητεί την Χάρι ο χοϊκός άνθρωπος, για να κατανοήσει και να συλλάβει μέρος του μεγαλείου του Θεού.
«Χαίρε βάθος δυσθεώρητον και αγγέλων οφθαλμοίς».
Όχι μόνον οι άνθρωποι, αλλά και οι άγγελοι (με την άϋλη φύση τους), αδυνατούν να δουν το μεγαλείο.
Υπηρετούν το σχέδιο του Θεού, τον δορυφορούν, τον δοξάζουν, τον υμνούν, Ευαγγελίζουν την Θεοτόκο, αλλά και αυτοί εκστασιασμένοι ορούν το απερηνόητο θαύμα της ενανθρωπήσεως του Λόγου.
«Χαίρε, ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα».
Ο υμνωδός χαιρετίζει την Θεοτόκο, διότι αξιώνεται να βαστά στην αγκαλιά της τον Θεό όλων. Τον Δημιουργό των απάντων. Αυτόν που συνέχει και συγκροτεί το σύμπαν.
Λογικά ερωτήματα αναδιπλώνονται:
- «Ο αχώρητος παντί πώς εχωρήθη εν γαστρί;».
- Πώς μπόρεσε και βάσταξε το άπειρο βάρος της θεότητας χωρίς να διαλυθεί, η ανθρώπινη φύση της;
- Πώς γεφυρώθηκε το χάσμα μεταξύ Πλάστη και πλάσματος;
Και όπου η διάνοια αδυνατεί να ανέβει, εκεί γεννιέται το θαύμα.
Το θαύμα συντελέστηκε και μόνον δια της βαθιάς πίστεως γίνεται αποδεκτό. Οφείλεται στη δύναμη της θείας χάριτος και της ευλογίας.
Χαιρετισμοί του Γ΄ Οίκου
«Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις».
§ Η Μαρία, η κόρη από την Ναζαρέτ, γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που μυσταγωγείται στο μυστήριο της θείας βουλής.
§ Γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που λαμβάνει γνώση από τον Θεό, μέσω του αγγέλου Του, για την σάρκωση του Λόγου.
§ Και αποδέχεται την συμμετοχή της σ’ αυτό: «Ιδού, η δούλη Κυρίου».
«Χαίρε, των θαυμάτων Χριστού το προοίμιον».
Μέσα στη γαστέρα της Θεοτόκου λαμβάνει χώρα το πρώτο θαύμα της Θείας Οικονομίας. Αυτό το πρώτο θαύμα γίνεται ο προάγγελος των θαυμάτων που θα ακολουθήσουν από τον Χριστό επί γής.
Ο στίχος όμως αυτός επιδέχεται και δεύτερη ερμηνεία: η Παναγία γίνεται ο προάγγελος του σχεδίου του Θεού, για την απολύτρωση των ανθρώπων. Και από εδώ ξεκινά το απερινόητο μυστήριο.
«Χαίρε των δογμάτων αυτού το κεφάλαιον».
Το Χριστολογικό δόγμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Παρθένο Μαρία. Στην οριοθέτηση του δόγματος αυτού η Παναγία είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο.
Όποιος αιρετικός προσβάλει το Χριστολογικό δόγμα, προσβάλει και το πρόσωπο της Μητέρας Του και αντίστροφα. Πολλοί θέλοντας να πλήξουν το πρόσωπο του Χριστού, πρόσβαλαν την Μητέρα Του.
Στα δόγματα της Εκκλησίας μας εξέχουσα θέση κατέχει και η μορφή της Θεοτόκου.
«Χαίρε κλίμαξ επουράνιε δι’ ης κατέβη ο Θεός».
Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται πως ο Ιακώβ είδε στον ύπνο του μία κλίμακα (σκάλα), που ένωνε την γη με τον ουρανό. Σ’ αυτήν ανεβοκατέβαιναν άγγελοι του Θεού.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας επεξηγεί το όραμα του Ιακώβ, ότι συμβολίζει την Παναγία που έγινε η κλίμακα, ώστε απ’ αυτήν να κατέλθει όχι ένας απλός άγγελος στη γή, αλλά ο ίδιος ο Λόγος του Θεού.
«Χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν».
Η Παναγία μας εκτός από νοητή κλίμακα, έγινε και νοητή γέφυρα που ένωσε τον ουρανό με την γη.
Γεφύρωσε το χάσμα, δίνοντας στους ανθρώπους την δυνατότητα να πολιτογραφηθούν ως κάτοικοι του παραδείσου.
«Χαίρε σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν».
Πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν να πλησιάσουν τον Θεό αποκτώντας ανθρώπινη σοφία.
Μια τέτοια προσπάθεια έγινε στη δύση με τους επονομαζόμενους σχολαστικούς.
Άκαρπο το εγχείρημα. Οδηγήθηκαν σε εκτροπή από την ορθή πίστη και πλάνη.
Η κατανόηση των μυστηρίων του Θεού δεν είναι γνώση που αποκτάται σε σχολικές αίθουσες. Είναι εμπειρία ζωής. Είναι η Χάρις και η δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Αναμφισβήτητα, δεν αποδοκιμάζεται η γνώση και η διάθεση του ανθρώπου να καλλιεργηθεί πνευματικά. Απλώς τα όρια της γνώσης αυτής είναι πεπερασμένα και σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να γίνουν εργαλεία αναζήτησης της Θείας Σοφίας.
Πρωτεύοντα ρόλο στην κατανόηση των μυστηρίων έχουν η ταπείνωση, η νήψη, η προσευχή, η νηστεία.
«Χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας».
Οι πιστεύοντες και οι ταπεινά ιστάμενοι μπροστά στο μυστήριο της Θεοτόκου, λαμβάνουν την χάρη και την ικανότητα, όπως λαμπρυνθεί ο νους και η καρδιά τους.
Διά αυτού του τρόπου αξιώνονται να γευθούν τον Θεό, να Τον αισθανθούν και να κατανοήσουν μέρος της Θείας Σοφίας Του. Τέτοιας δωρεάς έλαβαν χάρη πολλοί Άγιοι της Εκκλησίας μας.
Χαιρετισμοί του Ε΄ Οίκου
«Χαίρε, θνητών προς θεόν παρρησία».
Η ανθρωπότητα συνέβαλε στο μυστήριο της Θείας Οικονομίας, διά μέσου της Θεοτόκου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, στο πρόσωπο της Παναγίας απέκτησε παρρησία έναντι του Θεού.
Οι προσευχές μας δια των πρεσβειών της ενισχύονται. Και ο φιλάνθρωπος Υιός της στέκεται με πολλή αγάπη πλάι στην μητέρα Του και το ανθρώπινο γένος που εκπροσωπεί.
Η Παναγία είναι η παρρησία όχι μόνο των ανθρώπων, αλλά και των αγγέλων και ολόκληρης της κτίσεως. Τουναντίον είναι η καταισχύνη και το τραύμα των δαιμόνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου